Święto Purim

Historia święta Purim

Święto Purim (Święto Losów) wyrasta z wydarzeń opisanych w Księdze Estery. Perski król Aswerus, rozgniewany brakiem uległości swojej żony Waszti, postanowił wziąć sobie nową żonę, która odznaczać się miała wyjątkową urodą. O tę rolę – za namową swego wuja Mardocheusza – poczęła ubiegać się żydowska dziewczyna o imieniu Hadassa (imię hebrajskie oznaczające mirt). Zyskawszy uznanie króla, przybrała babilońskie imię Estera i nie ujawniała królowi swego żydowskiego pochodzenia. Kiedy Mardocheusz odmówił okazania czci najwyższemu urzędnikowi królewskiemu – Hamanowi, ten rozgniewał się ogromnie i postanowił zgładzić nie tylko Mardocheusza, ale cały jego naród. Wnioskował u króla o wymordowanie wszystkich Żydów. Wyrok królewski podpisany miał zostać w dniu, na który padł los (hebr. pur). Wówczas królowa Estera, przynaglona przez Mardocheusza, postanawia wstawić się u króla za swoim ludem. Ostatecznie Haman został powieszony, a Żydzi mogli cieszyć się cudownym ocaleniem.

Świętowanie Purim

W to bardzo radosne święto w synagogach czyta się Księgę Estery, każdorazowo zagłuszając kołatkami i krzykami imię niegodziwca Hamana. Z okazji tego święta Żydzi obdarowują się prezentami, a także składają jałmużnę i datki na ubogich. Nieodłącznym elementem święta Purim są niewielkie, trójkątne ciasteczka, o owocowo-bakaliowym nadzieniu – tzw. Uszy Hamana.

Przesłanie święta Purim

Purim to ostatnie święto w hebrajskim roku religijnym, jego przesłanie kieruje nas w stronę czasów ostatecznych. Wielu uznaje prorocki charakter Księgi Estery, upatrując w jej osobie obraz Kościoła, w Mardocheuszu, który otacza ją opieką, podpowiada i reflektuje – Osobę Ducha Świętego, a w antysemicie Hamanie – szatana. W tej interpretacji niezwykle mocno wybrzmiewają słowa Mardocheusza skierowane do Estery, kiedy ta opierała się i nie chciała interweniować za swym ludem u króla, sądząc, że zachowa w ten sposób swoje życie. Mardocheusz mówi wówczas: „Nie myśl sobie w sercu, że uratujesz się w domu króla, jedyna ze wszystkich Żydów, bo jeśli ty zachowasz milczenie w tym czasie, uwolnienie i ratunek dla Żydów przyjdzie z innego miejsca, a ty i dom ojca twojego zginiecie. A kto wie, czy nie ze względu na tę właśnie chwilę dostąpiłaś godności królowej?” [Est 4,13-14].

Podążając za tym rozumieniem, święto Purim dla wierzących z narodów staje się wezwaniem do przyznania się do swych żydowskich korzeni, do uznania tożsamości wszczepionych w szlachetną oliwkę Izraela [por. Rz 11,13-18] i do stanięcia w pełnej miłości modlitwie za naród Obietnicy.