Czekając na Torę
Świętami wiosennymi nazywamy blisko siebie leżące Święto Paschy, Święto Przaśników i Święto Pierwocin (nazywane ogólnie Paschą), a także Święto Szawuot. Święta wiosenne otwierały nowy sezon żniw. Jako pierwszy w rocznym cyklu rolniczym dojrzewał jęczmień. Bóg zobowiązał Izraelitów, aby pierwociny swych zbiorów (omer* jęczmienia) przedkładali przed Panem w geście kołysania, a mieli to zrobić na drugi dzień po świątecznym Szabacie. Było to Święto Pierwocin [por. Kpł 23,9-14]. Złożenie ofiary z pierwszych płodów ziemi było aktem zaufania i gwarancją Bożego błogosławieństwa na dalsze zbiory. Następnie Bóg nakazał Żydom odliczyć od tego dnia siedem pełnych tygodni [por. Kpł 23,15-16]. Dlaczego? Być może dlatego, żeby wskazać na nierozerwalne połączenie Święta Paschy z Szawuot. Wyjście z Egiptu, które świętujemy w czasie Paschy, choć jest niezwykle doniosłym wydarzeniem, stanowi dopiero początek drogi. To święto wolności, która nie jest sama w sobie celem, ale jest dana po to, by Izrael stał się Ludem Bożym, żyjącym zgodnie z Bożymi zasadami – zgodnie z Torą. To właśnie jej otrzymanie świętujemy w Szawuot. Odliczanie dni to czas duchowego przygotowania do przyjęcia Bożego Daru i stanięcia w miejscu powołania.
*omer – jednostka miary odpowiadająca wg. różnych źródeł 2,2 l, 2,3 l lub 3,6 l
więcej na ten temat można przeczytać tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Liczenie_omeru
Czekając na Ducha
Jezus zmartwychwstał w Święto Pierwocin, wypełniając tym samym prorocze przesłanie zawarte w geście ofiarowania pierwszego snopa jęczmienia. On stał się początkiem Bożego żniwa, pierwszym, który zmartwychwstał, a dla wierzących w Niego – gwarantem naszego uświęcenia i zmartwychwstania. Pięćdziesiąt dni później (dokładnie w Szawuot) ten sam Duch Święty, który wskrzesił Jezusa, zstąpił na uczniów w Wieczerniku.
Liczenie omeru jest także dla nas, wierzących w Jezusa, czasem duchowego przygotowania do przyjęcia darów Ducha Świętego i życia w uległości Mu.
