Taki malutki wpis – żeby podzielić się wielkim poruszeniem serca.
Ogromne wrażenie wywarła na mnie informacja, że zgodnie z przekazem żydowskim Tablice Świadectwa (tablice z dziesięciorgiem przykazań) zrobione były z szafiru! Fakt ten zaskakuje zderzony z dotychczasowym wyobrażeniem szarych, kamiennych płyt o zaokrąglonym kształcie. Tymczasem te uczynione Bożą ręką Tablice były niebieskie, jak kolor nieba, o wymiarach (w przybliżeniu) 50 x 50 x 25 cm, a zgodnie z tradycją rabiniczną zamieszczone na nich słowa nie były grawerowane, a „przewiercone” na wylot, jednak w taki sposób, że żadna ze stron nie była lustrzanym odbiciem.
Wszystko zaskakuje i dziwi, jednak to, co dla mnie najważniejsze to ów szafir. A głównie dlatego, że – jak czytamy w księdze Ezechiela – z szafiru wykonany jest Boży tron!
Następnie patrzyłem, a oto nad sklepieniem, rozpościerającym się nad głowami cherubów, było coś jakby szafir, a z wyglądu było podobne do tronu. Ez 10,1
Z pewnością ta zbieżność materiału nie może być przypadkowa. Jak rozumiem jej przesłanie? Rozumiem to w ten sposób, że życie wg Bożych przykazań, Bożego Prawa jest tronem Bożym w naszych sercach! Rozumiem też, że Bóg dał swojemu ludowi coś niezwykle cennego – coś, co ma wartość Bożego tronu – Torę.
Szafir pojawia się też na pektorale, jako element szaty kapłańskiej.
Na pektorale szafir odpowiada plemieniu Issachara. Plemię to słynęło z oddania studiowaniu Tory. Imię Issachar znaczy „Bóg dał mi moją nagrodę” (por. Rdz 30,18).
Uczynisz też pektorał do zasięgania wyroczni; a wykonają go biegli tkacze w ten sam sposób jak efod: ze złotych nici, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. Będzie kwadratowy i we dwoje złożony, a długość jego i szerokość będzie wynosiła jedną piędź. Umieścisz na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd, w drugim rzędzie granat, szafir i beryl, w trzecim rzędzie opal, agat i ametyst, a wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Będą osadzone w oprawie ze złota w odpowiednich rzędach. Kamienie te otrzymają imiona synów Izraela: będzie ich dwanaście według ich imion; będą ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem, według dwunastu pokoleń. Wj 28,15-21
I teraz wyleję przed Wami wszystkie skojarzenia, które wybuchły w moim wnętrzu, a których nie umiem nadać precyzyjnej narracji. Modlę się o Ducha Świętego, aby wypełniał swoją doskonałością wszystkie niedoskonałości mojego przekazu i pomógł Wam zachwycić się szafirem w podobny sposób, w jaki zachwycił on moje serce.
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. J 1,1-3
Żydzi wierzą, że słowo dane od Boga, Prawo Boże, Tora, daje życie. W święto Simchat Tora modlą się w następujący sposób:
„Za wolą Boga, wielkiego, potężnego i wzbudzającego bojaźń, i za wolą drogocennej Tory, która jest bogatsza niż najczystsze złoto i cenniejsza niż perły, i za pozwoleniem świętego Sanhedrynu oraz uczonych i mędrców Tory otworzę usta swoje, aby wznieść hymn ku chwale Boga, która mieszka w światłości. On dał nam życie i podtrzymuje w nas bojaźń Jego Imienia; On sprawił, że możemy radować się z Tory, która pociesza serce i oświeca oczy. Tora daje życie (…) czyni szczęśliwymi tych, którzy kroczą jej drogami dobroci i prawości. Dodając im sił, przedłuża dni tych, którzy ją kochają, przestrzegają jej przykazań, którzy przylgnęli do niej z szacunkiem i miłością (…)”
(zobacz: https://religie.wiara.pl/doc/472060.simchat-tora-radosc-tory)
Wierzymy, że Jezus jest wcielonym Słowem Bożym (To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce – bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione. 1 J 1,1-2), doskonałym wypełnieniem Tory (Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Mt 5,17).
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. J 6,68
Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. J 6,63
Wierzymy, że Duch Święty dany wierzącym w Jezusa jest Jego życiem w nas – życiem doskonale zjednoczonym z Torą (Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Ga 2,20)
Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. J 7,38
I ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Ap 22,1
A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. Ef 2,4-7
Warto przeczytać artykuł Pawła Śpiewaka, który ukazał się na łamach Tygodnika Powszechnego: https://www.tygodnikpowszechny.pl/szafirowe-tablice-31129
